Op naar het Cobramuseum in Amstelveen waar tot en met eind augustus een expositie is van schilderijen en beelden uit de VS, schilderijen uit de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw.

En daar hangen deze werken zo maar groots te zijn in Nederland: natuurlijk van Appel, maar ook werk van Kline, Mathieu, Pollock, Sam Francis en natuurlijk Rothko en velen anderen. De werken komen uit een de collectie van het Guggenheim en ze geven samen een goed overzicht van het abstract expressionisme die begin in de jaren vijftig in New York ontstond. Op deze expositie zie je ook goed de overeenkomsten van de expressionisten in New York en in Europa met name van Parijs.

Bijzonder is dat het toch zo in dit museum hangt, want gezien de compleetheid van de expositie en het prachtige werk zou je het eerder verwachten in de topmusea van Europa, en het Cobramuseum is en blijft een middenmuseum, hoe mooi het ook is. De expositie deed me ook denken aan de vaste collectie van het Centre Pompidou, misschien omdat er veel werk van Franse kunstenaars bij zit, maar zeker ook om het forse formaat van de werken.
De meeste werken zijn nu minimaal vijftig jaar oud en het mooie van deze expo is dat je ziet hoe tijdloos deze werken zijn. Hoe goed ze de tijd hebben doorstaan. Abstract en groots.

Niet alleen schilderijen hangen in deze bovenruimte van het Cobramuseum er staan ook prachtige beelden van werken die je niet zo veel in Nederland ziet, een soort urn van Noguchi, een typisch open werk van Chillida en verrassend ook twee smalle verticale werken van Bourgeois. Ik wist van hun bestaan, maar had ze niet eerder gezien. Een prachtige expositie!